رهن نامه

استقراض شرعي دريافت نمود ، مبلغ دو هزار تومان نقد رايج خزانه ي عامره ، از مال ِ خاص ِ خالص ِ سوخته و برشته ي اتش ِ فراق و گداخته ي بوته ي اشتياق ، بلبل ِ بوستان ِ شيدايي ، شمع ِ محفل ِ مجلس ارايي ، كه تن در تالاب محبت شسته ، و عمري در خانه ي اندوه نشسته و دل در بند سيه چشمان بسته ، آقا مجنون عبدل ابادي اصلش منزل ابادي (؟) بر ذمه و رقبه ي پرده نشين ِ چمن ِ خوبان ، زهره ي برج ِ جمال ، شمع ِ بزم ِ وصال ، غنچه ي گلستان ِ لطافت ، سرو بوستان ِ ملاحت ، آراسته ي گلزار ِ صباحت و سماحت ، عندليب ِ چمن ِ خوبي ، شكوفه ي نو بهار ِ محبوبي ، نور ديده ي راحت القلوبي ، عاقله ي كامله ي رشيده ي بالغه ، سروناز خانم ، ساكن " غمزه اباد " كه انشاء الله تعالي بعد از يكسال مهمسازي نمايد.
و در رهنِ مبلغ مزبور نمود عضوي از اعضاي ظريف و لطيف خود را كه عبارت است از يك باغچه ي سبز و خرم و نسرين و رياحين توام ، و واقع است در محله ي عشاق ، در زير دست ِ درپاچه ي ناف ، محدود به حدود اربعه با توابع و لواحق شرعيه و عرفيه : حدي از طرف شرقي به ران راست و حدي از طرف غربي به ران چپ ، و حدي از طرف شمال به كوه سرين و حدي از طرف جنوب به گردنه ي نعل اشكن ِ زير ِ اِشكَم ، با تمام لواحق مِن الممر المياه و الاشجار و حركات و سكنات ِ شرعيه و عرفيه ، و بر خود لازم و متحتم نمود كه در باب اجاره ي منظوره ، سي دانه شفتالوي ابدار از غنچه ي دو لب و دو نرگس ِ پرخمار ، و مژگان ِ خوابدار و سنبل ِ تابدار ، و خال ِ هندو و چشم جادو ، و سيم ِ دندان و بياضِ گردن و نار ِ پستان ، با آهاي آهاي آقا مكن مرگ ِ من مكن ِ اصفهاني ، واي واي قزويني ، الوم الوم تبريزي ، اوف اوف كرماني ، بكه بكه كردستاني ، يواش يواش كاشاني ، ناز ناز هاي تهراني ، اوفيش اوفيش مگه توشه يزدي ، همواره همواره فدات شم شيرازي ، با يكصد مرتبه به گفتار شيرين تكرار كردن آقا جان تصدقت شوم ..... كار سازي نموده و عذري كه خلاف شرع عشاق باشد نياورد .
بتاريخ نوروز سلطاني في سنه ي " بگو خوابت نبرد "
( پيغمبر دزدان ، باستاني پاريزي ، ص602-604 )